We geven niet op. Schouder aan schouder. Het was ook met die woorden rond de feestdagen voor een grote thuiszorgorganisatie in Friesland aanleiding de bundel ‘Dankjewel voor je liefde; Omgaan met parkinson en Lewy Body’ op te vragen. Nog steeds… Continue Reading
Onlangs bij EénVandaag de Boreale Gek raaskallend horen kletsmajoren over zijn onsamenhangende en met dure woorden bij elkaar geharkte verkiezingsbraaksel? De charlatan liet weer eens een kletsnatte wind. De narcist begreep alle negativiteit over zijn briljante dronkenmanstaal niet, en hoe… Continue Reading
Zeg het met een Helleborus ofwel een Kerstroos. Als een stilleven. Het gebruikelijke essay in december. En ik bezag haar van opzij en dacht: nee. Hier lag toch echt mijn grens in het verlichten van eenzaamheid. Ons december essay. Als… Continue Reading
Het is 9 november 2019. Dertig jaar geleden viel de Berlijnse Muur. Dertig jaar geleden alweer! Was erbij. Kon de Muur aanraken. En deed dat dan ook. Ik stond daar toen middenin Berlijn, als krantenverslaggever met potlood en papier. Rende… Continue Reading
Een heel bijzondere ervaring, het bruisende Afghaans-Bosnisch huwelijksfeest op de druilerige en bij tijd van wijle waterkoude zaterdagavond van 2 november in Ledeacker. Ledeacker? Ik las het eind september toch goed op de uitnodiging?! Nooit eerder van gehoord, van Ledeacker.… Continue Reading
‘Als je goed luistert, hoor je ze huilen.’ Prachtige titel van een boekje met waargebeurde verhalen uit Nederlandse verpleeghuizen. Daar werken niet alleen maar bevlogen mensen met een sterk ontwikkeld gevoel voor medemenselijkheid. Nee, daar werken beslist niet louter personen… Continue Reading
‘Ik neem je mee naar buiten voor een wandeling, als ze dat tenminste goed vinden, maar je mag niet weglopen hoor. Als ik zeg dat we teruggaan naar de gevangenis dan stribbel je niet tegen.’ ‘Natuurlijk niet, waar zou ik… Continue Reading
Je voelde de energie het lichaam binnenstromen. Als het op drift geraakte water dat de uiterwaarden overspoelde en verzwolg. Geweldige zondag 6 oktober. Een memorabele. Het zat in alles mee. En zie de foto’s. Ook de maandag erop bleef Ellen… Continue Reading
Door haar zoon Abdullah naar huis gelokt met een smoesje. ‘Kan ik woensdag even een uurtje weg bij Ellen, Johan? Je weet, Abdullah trouwt in november, en nu wil de trouwambtenaar een voorgesprekje met ons. Ze vragen of ik er… Continue Reading
De kale hopstruiken als stille getuigen. En het is maar goed dat de ouders van Ellen niet meer leven. Er werd bij haar thuis niet gedronken. Maar zie de twee foto’s, vooral de eerste, het lijkt waarachtig Zuid-Europa wel. In… Continue Reading