Author: Johan

Lieve Johan en Ellen, Je schreef het al eens weken geleden, het mailtje over Scheveningen met Ellens vraag of jij weg was. Ik mag hopen dat het sprongetje dat je hart geheel terecht maakte nog steeds niet is geland. Het… Continue Reading →

Met Ellen sta ik met gebogen en daarna opgeheven hoofd stil bij wederom de herdenking en viering van 15 en 25 augustus. (En eigenlijk zou dat vanuit het recht op zelfbestuur ook op 17 augustus en 27 december moeten gebeuren). … Continue Reading →

  Na een wandeling van dik een uur weer thuis. En op de foto. Maandag 12 augustus. Kijk die ogen. Ze leven. Ze staan uitdrukkingsvol. Een impressie van een expressie die ons doet juichen. Aan die ogen zien we of… Continue Reading →

‘Een lieve groet van Ellen en mij’, schrijft Trudy naar stranduitspanning Patagonia bezijden het Carlton in Scheveningen waar de plastic bekers met kraanwater en ijsblokjes intussen hebben plaatsgemaakt voor een tussenmaatje tapbier. Vrijdagmiddag 26 juli. Het jaar 2019 na Christus.… Continue Reading →

Er is zoveel te doen om de hitte dat je het er op voorhand verschrikkelijk warm van krijgt. Nederland praat zichzelf kokende hersenen aan. En een zinsbegoocheling. Maar trok half Nederland, en zelfs meer dan half Nederland, niet elke zomer… Continue Reading →

Opeens stond ik er. Met een eenvoudige roos in cellofaan. Donderdagochtend 11 juli 2019. Op de plek van de dodelijke steekpartij op klaarlichte dag een stel buurtbewoners en twee cameraploegen. Zelf onderweg van ergens naar nergens met vakantiegevoel. Die roos bij… Continue Reading →

‘Prachtige foto van mevrouw Ellen’, schrijft Bruno van hotel Cajou in De Panne per omgaande. ‘We zien elkaar zeer binnenkort terug!’ Als een stilleven. Ellen in haar eigen schilderij. Rustgevend. Fotografie Diana. De drie andere foto’s (van de bloemenweelde in… Continue Reading →

Vrijdag 28 juni: Terug van het boodschappen doen op Vleuterweide. Lunchtijd. Ellen in de kussens. De pui naar de tuin wagenwijd open.  De vlinderstruiken op uitbarsten voor een meer dan manshoog boeket. Een geweldige bloemenpracht verder met lavendel, margrieten, wilde… Continue Reading →

‘U spreekt met mevrouw De Wit, Iris de Wit. Van het zorgkantoor Zilveren Kruis/ Achmea.’ ‘Een hele goeie morgen.’ ‘U kent mij nog? Wij hadden een tijdje terug contact over de handtekening van Uw vrouw in verband met de gewaarborgde… Continue Reading →