Ze hadden me in het verpleeghuis al meermaals gewaarschuwd. ‘Je moet het zelf weten hoor, eigenwijs tot en met, maar ontzie je rug, je hebt er maar één’. Afgelopen week toch maar eens geluisterd en niet zelf voor hijskraan gespeeld… Continue Reading
We liepen Agnes tegen het lijf toen ik in het verpleeghuis met Ellen de lift naar buiten wilde nemen. Agnes bezoekt geregeld een heel oude demente mevrouw die ze vertrouwd houdt met zonlicht en een briesje. De beloning zijn hele… Continue Reading
Vandaag op Wereld Parkinson Dag moet ik aan Morris denken. Of beter: aan zijn oom, en aan zijn vriend. Ellen lag bij Morris op de behandeltafel toen deze vierdejaars student fysiotherapie zijn verhaal deed. Ook zijn oom, pas 48, had… Continue Reading
Jouw tijd komt nog wel’, zei iemand me laatst. Mijn tijd zou nog wel komen? Ik zocht mijn Paternoster. Het was goed bedoeld. Het moest als een opkikkertje klinken. Ik liet het maar zo. Daarvoor vond ik de persoon,… Continue Reading