
Heel Nederland natuurlijk in het verzet tegen racisme en discriminatie. Daar staat ons land al door de eeuwen heen om bekend. Iedereen een schoon geweten. Heel Nederland in het verzet, net als in de Tweede Wereld tegen de Duitsers en hun transporten met joodse medeburgers naar het Muiderpoortstation en zo verder via Westerbork richting de vernietigingskampen. Iedereen weigerde tussen 1940 en 1945 ook maar elke medewerking aan de nazi’s. Ook de politie en de vervoersbedrijven. Geen tram of trein kwam de remise uit. In andere landen gebeurde dat niet, in Nederland wel. Iedereen maakte deel uit van het verzet. We slaan verbouwereerd en vol afschuw een hand voor onze mond als Johan Derksen met een zwarte piet faux pas uit de bocht sjeest. We moeten met vlugzout weer op de been worden geholpen. En hij kan honderd keer zeggen dat het een slechte en verkeerde grap was, een misplaatste, het ordentelijke Nederland van miljoenen dominees blijft over hem heen vallen. Aan de hoogste boom die snor. Ineens zitten we weer allemaal in het verzet. In Nederland hoeven migranten niet hun naam te veranderen omdat ze anders geen schijn van kans maken bij het solliciteren naar een baan. Dat is alleen elders zo. In Nederland wordt bij de Jumbo geen jonge vrouw met hoofddoek uitgekafferd omdat ze te lang treuzelde bij de vitrine met zuivelproducten. Dat gebeurt alleen in andere landen. Mocht een vriendin van ons bij Albert Heijn niet even passeren in het gangpad omdat de man die zich omdraaide zei dat hij mensen met zwart haar niet kon luchten of zien? Onze vriendin zal het wel verkeerd begrepen hebben. De man was de vorige dag nog op de Dam wezen protesteren tegen racisme en discriminatie. Volkomen onzin van onze vriendin om verdrietig zonder boodschappen de Albert Heijn te verlaten. Want in Nederland gebeuren zulke dingen als het beledigen van migranten niet. En zeker niet in Zeist. Beschaafde gemeente. We staan voor tolerantie. We staan voor medemenselijkheid. De Rotterdamse politie die racisme onderzoekt binnen een appgroep van eigen agenten? Dat moet een misverstand zijn. Land met groot politiek en cultureel engagement. En vol fatsoenridders. En ook nog eens een enkele hoogstaande moraalrukker als Arie Boomsma die de adverteerders van Veronica Inside adviseerde dat programma vanwege Derksen de nek om te draaien. Op Arie kunnen we bouwen! Moet ineens terugdenken aan een oude bekende. Hij moest niets hebben van homo’s. Over transgenders maakte hij in huiselijke kring maar al te graag denigrerende opmerkingen. En toen zat René van der Grijp plots als omgebouwde Renate met blonde pruik aan tafel bij Veronica Inside. Niemand zo hard schande over Gijp horen roepen als onze oude bekende die nooit iets van homo’s en transgenders moest hebben. Plots leidde hij maar al te graag het verzet tegen grappen over transgenders en tegen Veronica Inside. Dat was tv voor tokkies. Zo noemde hij dat. Totdat hij er achter kwam dat Veronica Inside wekelijks werd bekeken in kringen waartoe hij zelf graag wilde behoren. Veronica Inside het favoriete programma van mensen als Joop v.d. Ende en zijn vrouw? Nee, dat wist hij niet. Zolang Nederland nog vol zit met Boomsma’s en Baudets hebben we niets te vrezen. Malse regen daalt over ons neer. De tuin vaart er wel bij. Ons bewustzijn hopelijk ook. Corona en een aantal behoorlijke hete dagen hebben voor een vernauwing in het hoofd gezorgd. Het is ook allemaal onzin wat Johan Derksen over Saudi Arabië en Qatar zegt. Daar gebeuren niet de meest vreselijke dingen. Stadions in de zandbak Qatar die duizenden naamloze en rechteloze en afgebeulde slaven uit Pakistan, India en Bangladesh het leven kostten? En de heren voetballers die nu Veronica Inside boycotten, hebben helemaal gelijk als ze zeggen dat ze in het verzet zitten tegen racisme en discriminatie, maar dat een WK het hoogtepunt van hun carrière vormt en dat ze zich dat niet laten afnemen. Al zou zo’n toernooi in de martelkamers van Qatar worden verspeeld, dan nog niet. Heel Nederland begrijpt dat, behalve Johan Derksen. Daarom moet Veronica Inside maar weg.




Ha die Johan,
Ja, we zij zeker goed aangekomen in Zuid-Frankrijk, ook al ben ik onderweg mijn smartphone kwijt geraakt, wat een hoop tijd en gezanik en ergernis (over mezelf) heeft gekost. Onopgelost raadsel, diefstal kunnen we ons haast niet voorstellen. Een vriendin in NL koopt een nieuwe en stuurt die op, dat is de handigste manier omdat ik mijn oude nummer wil behouden. Hier hebben we die van Marc en bovendien de laptop en doorgaans de wifi dankzij de kabel van de buurman.
Bij aankomst bleek de deur op slot en de sleuteldrager elders aan het werk. Een waterballet toen we de hoofdkraan openzetten en alle kranen nog open bleken te staan, inclusief de toevoer naar de wasmachine. Het duurde even voor we dat in de gaten hadden. Dweilen dus met letterlijk nog een kraan open. Klein leed dat gauw vergeten was.
En nu is het al ruim een week heerlijk, ook dankzij het weer. Vandaag wat drukkend met tien regendroppels, maar voordien een lekker soort warm weer met een fris windje. We leven volgens een soort los-vast patroon; we doen waar we zin in hebben, waaronder mijn door-de-weekse joggen, een rondje van bijna een half uur. Marc wandelt dan en ziet wat er nu weer in de buurt op de hoogvlakte voor onheil wordt aangericht: rommelige weggetjes – nou ja -tjes… -voor weer een paardenfokkerij of een kippenfarm die soms nooit echt ontstaat. De twee jaar oude afgraving voor een equitaine therapie voor autisten die paarden, ezels en schapen zouden mogen aaien, borstelen en soms berijden (de schapen niet, meen ik) is ook nog afgraving gebleven en een autist heb ik er nog niet gezien. Toch leuk bedacht en wij hebben er nog mooie platte natuurstenen voor muurtjes aan overgehouden. In het kader van werkzaamheden aan huis en tuin: de burgemeester is langs geweest omdat onze zieke buurman onze wei niet kon maaien en het gras nu te hoog was voor iedere amateur. De burgemeester, een amateur politicus (nou ja: bestuurder), wilde het veld, zo groot als een half voetbalveld, wel maaien voor de opbrengst van het hooi. Vonden wij prima, fles wijn erbij van onze kant, waar hij erg van opkeek: “Il n’y pas de vin en Hollande, hein?” En blij met de twee ronde grote balen hooi. Blijkt zo’n enorme Swiss Roll bio hooi wel 40 tot 120 euro te kunnen opleveren… Zo begint nou corruptie, dachten wij en hoorden achteraf dat de burgemeester, die overigens ook voor Fransen een onverstaanbaar zuidelijk Frans blijkt te spreken, helemaal niet van wijn houdt. Zo blijven wij naïeve stedelingen.
De pastoor van 94 is overleden, die man wiens 60-jarige priesterjubileum wij als overtuigde atheïsten nog mee hebben opgeluisterd. Gelukkig helemaal aan het begin van de corona-beperkingen, want deze geestige man Gods liep al jaren altijd met een zuurstof tankje in zijn rugzakje. Hij verklaarde eens dat “wij jullie niet meer doden hoor!” Dit toen hij hoorde dat wij ons plutôt als protesten beschouwden dan als katholieken. Vooral ik was te schijterig om als “athé” zoals het modern heet uit de kast te komen. Dacht dat de man geschokt zou zijn. Maar aan dat zogenaamde protestantisme hebben we toch weer deze mooie anekdote te danken!
Corona heeft in ons gehucht nog niet toegeslagen en in de omgeving ook nauwelijks, gelukkig maar. Goed, dit ons wereldnieuws van hier, andere keer weer wat anders.
Hoe is het met jullie? De korte hittegolf hopelijk geen nadelige invloed op Ellen? En op jou vast niet, want je bent nogal van de zonaanbidders, toch? Maar drukkend Hollands weer vind ík nooit zo fijn. Misschien viel het mee onder jullie reuzenparasol en ben je nu solidair met al die rare boeren vanwege regenval die zo goed is voor het land, nee toch? Ik hoop natuurlijk dat alles goed loopt met je noodroosters en dus minder Diana dan jullie gewend zijn. Hopelijk niet teveel ergerlijke zaken in de wereld van de zorg die jij niet kunt veranderen, maar waar je wel last van hebt. Wat een zegen dat Ellen niet in een verpleeghuis meer zit, je moet er niet aan denken…
Johan, het landleven biedt niet zoveel sappige anekdotes, dus dit was het. Nog één ding: ik las hier het boek van Pieter van Os: ‘Liever dier dan mens’. Een overlevingsverhaal van een Pools joods meisje dat jarenlang voor een niet-joods meisje wist door te gaan en zo de gevaarlijkste situaties wist te overleven.. Deze Pieter van Os, zoon van de museumman Henk van Os, heeft een hele holocaust-bibliotheek en nog meer gelezen en die vat hij doorgaans adequaat samen op die punten waar hij vermoedt dat de lezer meer wil weten. Soms is dat een beetje storend, want soms te veel en dan weer te weinig, maar over het algemeen zeer informatief. Ook over Israëls onafhankelijkheidsoorlog en de gruwelen daarin begaan. Van Os was Oost-Europa correspondent voor NRC en De Groene en woont nu al vier jaar in Tirana. Wij vonden een paar dagen daar heel interessant, maar er wonen… Hij heeft misschien een hang naar het macabere?
Houd je goed, ik hoop en “bid” dat je het nog steeds aan kunt en betuig je nogmaals mijn respect daarvoor, zo plechtig als dat klinkt.
Veel groeten van hier met liefs, ook voor Ellen, dat spreekt,
Jeannette en Marc.