‘Waanzinnig gewoon’, klinkt het opgetogen uit de mond van de verzorgende. Even eerder was een opgetogen Trudy speciaal voor Ellen het schilderen met een brede kwast van de werkkamer boven wezen filmen en fotograferen. Ellen is er sinds haar gebroken… Continue Reading
‘Nee nee, niet aanraken! Niet aanraken, mevrouw! Wilt U dat alsjeblieft niet aanraken?!’ De Indisch man krijgt het op zijn zenuwen en fluit een paar hoge ijle astmatische toonladders in de tent waar het kwik naar boven de veertig graden… Continue Reading
Lieve Johan en Ellen, Je schreef het al eens weken geleden, het mailtje over Scheveningen met Ellens vraag of jij weg was. Ik mag hopen dat het sprongetje dat je hart geheel terecht maakte nog steeds niet is geland. Het… Continue Reading
Met Ellen sta ik met gebogen en daarna opgeheven hoofd stil bij wederom de herdenking en viering van 15 en 25 augustus. (En eigenlijk zou dat vanuit het recht op zelfbestuur ook op 17 augustus en 27 december moeten gebeuren). … Continue Reading
Na een wandeling van dik een uur weer thuis. En op de foto. Maandag 12 augustus. Kijk die ogen. Ze leven. Ze staan uitdrukkingsvol. Een impressie van een expressie die ons doet juichen. Aan die ogen zien we of… Continue Reading