
Lieve Ellen,
Je moet binnenkort naar de mondhygiëniste en daar kan ik me nu al op verheugen. Want zulke bezoekjes zijn dit jaar een uitje. Je spreekt nog eens iemand. Of het verlengen van de gehandicaptenparkeerkaart bij de gemeente. Drie keer moeten terugkomen, maar het voelde alle drie de keren als een verzetje. Als ik een paar brieven over de post moet versturen breng ik ze het liefst één voor één naar de brievenbus. Dan heb ik een loopje. Heerlijk dat huisvuil naar de container een paar straten verderop. Door de regen? Nog lekkerder. Maar daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Ach Ellen, op één punt benijd ik je (een beetje). Op één punt, maar niet onbelangrijk. Gelukkig krijg je niet alles mee, en zeker niet hoe Nederland meer en meer moreel verloedert. De sfeer is er niet vrolijker op geworden. Mijn hersenen maken dagelijks een salto bij het volgens van het laatste nieuws. We hebben in Nederland een overtrokken gevoel van vrijheid en menen overal recht op te hebben. Dat blijkt inmiddels helemaal niet zo te zijn. Ons land lijkt als fatsoenlijke rechtsstaat te ontploffen. Nederland wordt steeds meer een land van tegendraadse slappe knieën. Van onverzoenlijkheid, van intolerantie ook, en van bar slechte smaak. Van boosaardigheid en liederlijk onfatsoen. Incasseringsvermogen nul. Stuurde zo-even Charles het bericht door dat leden van het Outbreak Management Team dat de regering over de corona adviseert, thuis bezoek krijgen en aan hun voordeur worden geïntimideerd. Afgekeken van de boeren, met Rob Jetten van D66? Handtastelijkheden jegens Kamerleden als Pieter Omzigt. Jaap van Dissel en zijn onheilsprofeten overdrijven natuurlijk ook met die Covid-19. Zie het Amerika van de heer Donald Trump. Niets aan de hand daar met corona. Ik word cynisch lieve Ellen. De cijfers zijn fake. Het is één groot complot. Het trumpisme, het bannonisme, het baudetisme. Begrippen afgeleid van puur egocentrische en egoïstische schertsfiguren. Ze staan voor ongelijkheid. Ze minachten de zwakkeren in de samenleving. En veel van die zwakkeren hebben het niet in de gaten. Ze hangen de held uit. De naamgevers zijn van de afgrond – nee, ze zijn de afgrond! Ellen, meer en meer raak ik ervan overtuigd dat Nederland behoefte heeft aan een dictator, een milde dictator, iemand die met de vuist op tafel slaat en roept ‘Tot hier en niet verder sodeju’. Jorritsma van Eindhoven? Die standvastige burgemeester? We behoeven een dictator die de kerstdagen gewoon voor een jaar verbiedt. En wie het geen donder kan schelen dat hij de populariteitsprijs misloopt. Nederland is toe aan hard ingrijpen. Nederland is toe aan onverbiddelijkheid. Met mee wuivende rietstengels komen we niet ver. Er worden brieven bij leden van het OMT afgeleverd met intimiderende teksten als ‘Wacht maar’ en ‘Nog even’. Geen nadere mededelingen over beveiliging van de leden van het OMT, maar het laat zich raden. Behalve rechters, officieren van justitie, advocaten en journalisten krijgen nu ook al wetenschappers persoonlijke beveiliging. De Verenigde Staten met Donald Trump: een brute aanslag op alles. Het ontregelde Nederland anno 2020 al niet anders. Molotovcocktails en ander extreem gevaarlijk vuurwerk in het ooit zo bedaagde Urk. Daar volop ME op sinterklaasavond. Ordeverstoringen overal en elders. Land met een te veel aan opstandelingen. Heb je het ooit zo zout gegeten Ellen! Die vriendelijke viroloog prof. dr. Marion Koopmans met haar grijze haar en zwarte wenkbrauwen stapt al niet meer de eerste dagen na een tv-optreden op de fiets, maar neemt voor alles de auto. In de trein zie je haar ook niet meer. Ze waagt het er niet meer op. Koopmans wordt verweten met haar kennis en advies gezellige levens te vernietigen. met een streep door schouwburgbezoek of een avondje uit eten. Of beide. De wetenschap die in Nederland niet meer vrij en veilig het werk kan doen. De brutaalste onder de idioten moet naar de mond worden gepraat. Zover is het al gekomen. Las dat er al binnen het OMT wordt overlegd om niet meer aan media-optredens mee te doen. Boerenbedrog was dat bezoek aan de woning van de verbaasd overrompelde Rob Jetten en het vindt klaarblijkelijk navolging. Ellen, Nederland lijkt qua fatsoen een zinkend schip. Je zal met de kerstdagen toch eens niet met je hele familie kunnen gourmetten. Dat is zo’n beetje het grootste levensgeluk van mensen afpakken. Het zal je maar gebeuren dat de winkels vlak voor Sinterklaas een uurtje eerder sluiten in het belang van ieders gezondheid. Geen vuurwerk met de jaarwisseling; helemaal onverteerbaar. Hoe moet je zonder vuurwerk een nieuw jaar in – dat lukt niet. In de vluchtelingenkampen en op zee begrijpen ze dat maar al te zeer. Daar zijn de carbidbussen niet aan te slepen. We kunnen ons amuseren met Thierry Budet. Hij mag blijven. We horen ’t hem zeggen: Heer vergeef de mij afvalligen, want ze weten niet wat ze doen. Zo gaat Baudet de feestdagen in. En met de belofte dat hij zijn hemelse opdracht als zendeling voor het romantisch conservatisme voortzet om Nederland te redden. Waarschijnlijk is de dwaas, met om zich heen antisemieten, de laatste die dat kan, maar dat maakt niet uit. Weet je nog Ellen, van jaren geleden, dat we een waardeloze zomer hadden en dat de weerman steeds maar weer moest vertellen dat het ook de volgende dag grijs zou blijven met regen? Elke dag hetzelfde riedeltje. De zomer liet het volledig afweten en de weerman kon niet anders dan vertellen dat het zo was. Na verloop van tijd werd hij door boze strandliefhebbers en andere zonaanbidders overladen met scheldtelefoontjes en verwensingen per brief. Geen bedreigingen, nee, zover waren we toen nog niet. De weerman nam na een paar weken de telefoon even niet meer op en zijn brievenbus thuis plakte hij dicht. Toen konden we er nog wel de humor van in zien maar dit nu met het OMT is duidelijk andere koek. Soms benijd ik je Ellen.
PS. Ellen, kijk naar de pakjes bij de open haard. Bij sommige afzender onbekend. We zijn verwend. Maar we zijn door de Sint ook op onze vingers getikt. Vanmorgen vroeg lag er een pakje op de deurmat met een gedicht daarbij. Altijd weer bewondering voor mensen die zó kunnen dichten. We hebben als gezegd van de Sint en zijn Pieten een standje gekregen. Ik citeer de Goedheiligman in zijn gedicht aan ons. Daar komt-ie:
Bij het langslopen van jullie huis viel Sint een paar dingen op.
Het lijkt wel of jullie mij vergeten zijn, zo raak ik helemaal in het slop.
Eerst is de Sint jarig, en ja die wil ook graag aandacht krijgen.
Terwijl hij ook wel weet dat de Kerstman in zijn nek staat te hijgen.
Maar om dat nu al zó duidelijk in jullie voortuin al naar voren te laten komen.
Dat gaat Sint toch een beetje proberen in te tomen.
Sint dacht: als ik nu eens wat lekkers aan jullie geef.
Dan weten ook jullie dat ik leef.
Maar lieve lieve Ellen, Sint is gelukkig niet alleen maar streng tegen ons. Hij deelt ons niet alleen maar een reprimande uit. De lampjes in de voortuin zijn ook bedoeld om voor eenieder, behalve dan de belastingdienst natuurlijk, de gang naar onze brievenbus te vergemakkelijken. Een verontwaardigde Sint. Ik durf van de weeromstuit deze aardedonkere ochtend de kerstverlichting niet aan te doen bij de voordeur. Al zou ik het niet erg vinden als we voor straf mee moesten in een jutezak naar Spanje. Of hebben ze daar ook een Baudet? En vallen ze daar ook het OMT lastig vanwege een onwelgevallige boodschap? Want dan schieten we er geen fluit mee op. Nee, Sint is niet alleen maar streng. Hij heeft ook wel een punt met die verlichting. Ik zal ‘m uitleggen dat het niet als kerstverlichting is bedoeld maar als wintertijdverlichting. Ik zal Sint uitleggen dat ik het altijd vanaf november zo gezellig vind in die kunstenaarsdorpen als Laren en Blaricum. Neem nou de Brink in Laren, of hoe die plek ook heten mag. Daar bij die poffertjeskraam onder die monumentale boom bedoel ik, we zaten er nog wel eens recht tegenover in een lunchroom tussen gebontmantelde poederdozen en andere zich wel heel belangrijk en interessant voelende huppelkutjes die we kenden van gezellige familiequizjes op de commerciële tv-zenders. Die romantiek missen we toch wel in ons preutse dorp! Ik ken mensen die ons, net als de Sint in zijn gedicht, ook aan de vroege kant vonden met die wintertijdverlichting. Twee dagen later was er in hun achtertuin geen boom en struik meer zonder lampjes en verdere versiering. De landingsbaan van Schiphol bleek er niks bij, zeker niet in de huidige droefgeestige tijden van corona. Sint deelt gelukkig ook complimenten uit. Hij heeft het over onze liefde en hij hijst jouw prachtige dreamteam op het schild. Inderdaad: het zijn er zo’n acht en het zijn stuk voor stuk schitterende mensen die elkaar ook onderling geweldig goed verstaan.

Ja lieve Ellen, met gevaar voor eigen leven heeft een viroloog en OMT-lid het aangedurfd naar buiten te brengen dat het niet verstandig is de coronaregels met de feestdagen te versoepelen. De viroloog loopt op z’n minst het risico geïntimideerd te worden. In Nederland zijn er het etmaal van Sinterklaas 6.577 nieuwe besmettingen met het coronavirus bijgekomen, in de VS zijn het er 225.000. We sluiten de gordijnen, Ellen, we doen de kaarsen aan, we nemen een glaasje, we pakken een goed boek, en we luisteren naar de cd die we van Wil voor onze Sinterklaas kregen. Rustgevende muziek met het geluid van de zee en zijn golven. En getokkel op een gitaar. Voor ons geen drukke winkelstraten en bezoek aan niet-essentiële winkels, hooguit de super.

Eigen haard, met bloemen van de zorgverzekeraar en woorden van waardering. We naderen het einde van misschien wel het meest onzekere jaar in ons bestaan. Niet alleen politiek met een onvoorspelbare Trump die je helaas geen nar kunt noemen. Een nar brengt vrolijkheid, een narcist niet. Tegelijkertijd voortdurend schommelende cijfers in een pandemie. Er zit maar één ding op: klein huiselijk geluk met of zonder kaasfondue of gourmetten. ‘Het was weer gezellig’, schreef Charles. En hij had een verzoek. Volgende keer wéér soep van de keukenprins Ber en zijn gemalin Elly.

Lieve Ellen, we gaan naar de kerstdagen toe zonder gezeik aan het vermoeide hoofd van Rutte en De Jonge over wat we nog wél mogen en allemaal niet. Geen enkele nervositeit over wat ze op de volgende persconferentie te zeggen zullen hebben. We trekken ons eigen plan. Vermomd als Sinterklaas hebben zuster Diana, zuster Trudy, zuster Elly en andere fijn gelovige kloosterlingen je erg verwend op de verjaardag van de Goedheiligman. Het is gewaardeerd, zeer gewaardeerd zelfs. Glühwein en dessertwijn voor later deze maand. Chocola en chocolademelk. Pepernoten met chocola eromheen. Een cd van moeder-overste Wil die Diana geduldig uitlegde wat Glüwein nu eigenlijk was. En we zagen Charles verlekkerd naar het spul kijken. Hij wreef zich vergenoegd in de handen. Ook broeder Albert deed een duit in het zakje met wijn en snoep die hij op zijn thuiszorgroute door de wijk aan de voordeur zette. Albert blijft buiten omdat hij als consulent met te veel mensen in aanraking komt. Zo met hem afgesproken. We hebben de corona nog steeds van ons af kunnen houden en dat blijft hopelijk zo. Nu ook al corona bij die advocaat met zijn geverfde doorloophaar. Het zit de patjepeeër Trump niet mee momenteel. Maar zijn vrouw lijkt nog niet bij hem weggelopen zoals verscheidene waarzeggers uit onze groep al in september wisten te vertellen. Met Sinterklaas was ons huis eigenlijk al een beetje in de kerstsfeer en toen ik vroeg of je dat goed vond knikte je gelukkig. Je wondje op je knie geneest alweer in een paar dagen. Een heel goed teken zeggen de geleerden. Afgezien van die verdomde parkinson en Lewy Body ben je nog in een goeie conditie. Verdomd als ’t niet waar is!