Maand: juni 2021

Toen we ons nog onoverwinnelijk waanden. Zilvervloot en zo. Nederland van een hoog André Hazes junior gehalte. Galmflarden van wijlen senior ook. Zelf op het nippertje geschrokken de oranje korte broek te ruilen voor de gele. Een volle supermarkt zondag om half zes voor nog even snel een paar blikjes bier. Nee niet alcohol vrij. We zouden de Tsjechen wel even pakken natuurlijk, en daarna de Denen ook. Als een springconcours met betrekkelijk lage oxers. Te doen in elk geval voor elk modaal elftal. Jacinta (foto): ‘Voetbal kijken? Ik heb helemaal geen tv. Wel gehad maar nu niet meer. Ik werk zeven dagen in de week en studeer er nog bij voor verpleegkundige. Nederland wint zonder mij ook wel.’ Niet dus. In de twee uurtjes na het eten geven aan Ellen liep De Ligt als een gorilla over het veld in Budapest en bleek door een te veel aan pasta’s bij zijn werkgever Juventus in Turijn niet zo heel erg wendbaar meer. De biertjes smaakten naar niks. De Ligt draaide voor iemand van 23, of hoe jong is hij nog, bepaald niet meer soepel om zijn as. Hij struikelde en graaide naar de bal met een inhaligheid die naar een rood stoplicht leidde. Wat Oranje met elf man al niet lukte, ging met tien spelers natuurlijk al helemaal niet meer. De slaapverwekkende coach Frank de Boer (ongeschikt aan de microfoon en ook in de dug-out) legde nog maar wat extra crematorium in zijn stem. Mieke Telkamp keek toe bij de cornervlag. Waarom is het toch niemand gelukt die boerse Boer te leren dat het in de communicatie naar een groot publiek aankomt op drie zaken. In volgorde: beeld, geluid en tekst. Zonder een goede performance komt geen enkele boodschap binnen. Elk normaal mens haakt af zodra Frank de Boer één zinnetje heeft uitgesproken. Je verwacht elk moment de opmerking dat hij net van de dokter komt en terminaal is. Als trainer lijkt daar trouwens ook sprake van. Zijn zoveelste ontslag duurt niet lang meer. Kwestie van dagen, uren misschien wel. De meest opvallende invalbeurt was voor iemand die helemaal niet in Oranje thuishoorde goddomme maar op de rechtbank hoort te zitten. Heel verstandig van Jacinta om de tv de deur uit te doen. De Belgen lachen. Ontheemd vragen we bij hun politiek asiel aan. Zij hebben vedetten, wij ten onrechte opgehemelde filmsterren, meer nog kermisklanten, uit het repertoire van John en Linda de Mol. Memphis Depay kan thuis weer voor Elvis Presley spelen. Maar het kan altijd nog erger: zie de Fransen. De waarde van politieke en economie analisten is duidelijk. Het nut van voetbalanalisten is natuurlijk nul komma nul. . Het ziet er heel indrukwekkend uit, maar dat is de verpakking. Ze vullen zendtijd op. Dat die studiogasten het potje voetbal zitten te analyseren is natuurlijk klinkklare onzin. Een analyse is één van de moeilijkste genres in de journalistiek. Een analyse werkt diepgravend naar een conclusie toe. Voetbalanalisten kletsmajoren van een conclusie af. Zo bezien telt Nederland zeventien miljoen voetbalanalisten. Uitgezonderd Jacinta die haar tv de deur uit heeft gedaan. En ook uitgezonderd Diana die vanwege haar verhuizing haar tv nog niet heeft aangesloten. Ondertussen – inderdaad Gijp – vraagt Messi van Barcelona zich hoofdschuddend af hoelang Memphis Depay eigenlijk pas voetbalt. Of beter: hoe kort nog maar. Maar die spullen uit zijn verkleedkast staan hem prachtig, vooral die vilten hoed.

****

Ha die Johan, dank voor je uitzwaai per mail. Nu zijn we alweer bijna twee weken in ons huis, de tijd vliegt met leuke dingen en mensen, en ook wel met de bekende beslommeringen die bij een huis in den vreemde horen. Er moeten weer bomen bij gesnoeid en zelfs neergehaald worden en wie vraag je daarvoor, enz enz. En gaan we de burgemeester weer vragen ons gras te maaien of willen we niks met die man te maken hebben die heeft toegestaan dat er op ca 500 meter achter ons twee enorme paardenhangars verschijnen, eentje als stal, naar men zegt, en de andere als station d’insémination. Daarvoor heb je toch niet zo’n enorme ruimte nodig, zou je zeggen. Tenzij je er een animalisch erotisch centrum van maakt. Ik heb het niet zo op al dat dure en milieuonvriendelijke paardengedoe en nu heeft ook nog een arbeider een val van meer dan 7 meter gemaakt uit de nok van het gevaarte in wording op de rotsige grond. Nu ligt het werk stil en lijkt de burgemeester wat terug te krabbelen. Gruwelijk voor de man in kwestie, naar men zegt hield de aannemer zich niet aan de voorschriften, en moest er zonder vangnet gewerkt worden. Wat een schoften heb je toch. Geld willen verdienen ten koste van anderen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Leuk dat je zo enthousiast was over Eijsden. Wij komen er al jaren, zo niet decennia. De laatste jaren vaak op de terugweg uit Frankrijk, om even op verhaal te komen en indien mogelijk buiten te eten. Helaas wordt het steeds drukker, ook met een beetje poenig publiek waar we niet zo dol op zijn. In mijn herinnering is het stationnetje vernieuwd, terwijl je vroeger kon fantaseren hoe keizer Wilhelm II daar in 1918 uit zijn hoofdkwartier in Spa kwam aanzetten en mét zijn enorme staf verwelkomd werd door een aantal stijve Nederlandse ministers, nadat hem door Wilhelmina asiel was aangeboden, terwijl de geallieerden hem geheel terecht als oorlogsmisdadiger wilden hebben. Ja, die Oranjes deugden toen ook al niet erg.

Maar dit terzijde. Ik begrijp geloof ik heel goed dat je Ellen daar in Eijsden heel erg miste. Het besef dat je zoveel niet meer met haar kunt delen terwijl ze er nog wel is, moet je vaak, ook op onverwachte momenten denk ik, naar de keel grijpen. Ik blijf het een grote zegen vinden dat je de zon in het water kunt zien schijnen en zo te horen ook niet weemoedig wordt als je jullie mooie tuin staat te sproeien. En je bovendien Diana nog inwijdt in de Hollandse tuinkunst! Wij genieten hier zeer, vooral van de rust, de fantastische wilde bloemen en de aardige dorpsgenoten die we af en toe zien en die doorgaans niet zeuren over onbenullige zaken. Zo’n stil en enigszins wild gebleven landschap trekt kennelijk een aardig soort mensen aan.

Ons grootste probleem hier is voorlopig dat de internetkabel van de buurman naar ons dit jaar niet werkt en het geklooi met een van de smart af te tappen hot spot (hear hear!) ook lang niet altijd lukt. Vertraging in de communicatie, want alles per smartphone kost veel giga bites en is ook maar geklungel. Je begrijpt dat het ons goed gaat als dit ons grootste probleem is. Uitgeschakeld oranje deert ons ook al niet, ook al vinden we het allebei wel leuk om in een café naar een finale te kijken met hetzij een Frans hetzij een Nederlands team. En de Fransen ook al uitgeschakeld!  Het CDA ook al, wat ik zo opvang. Tjonge jonge, die formatie laat ik voor wat hij of zij is, maar treurig is het wel. Ook treurig dat hier maar 30 % kwam opdagen voor de regionale verkiezingen, zij het dat we op de radio hoorden dat dit bij de presidentsverkiezingen zeker niet het geval zou zijn, omdat de mensen heel goed weten dat het daarbij ergens om gaat, terwijl men van die regio’s niet veel verwacht of vreest. Ik hoop dat het waar is en ben in ieder geval blij dat Le Pen niet gewonnen heeft.

Johan, volgende keer stuur ik een plaatje mee. Dat kost nu teveel giga’s vanuit onze plaggenhut naar de Zonzijde! Ik wens je een rustig gemoed en een harmonieuze zomer met veel geode momenten met Ellen en met je mooie team! Houd je goed, hartelijke groeten en liefs, Jeannette en ook Marc

Ach ja Charles:
Ik he b begrepen dat er door neurologen het mogelijke verband wetenschappelijk wordt nagegaan tussen het overdadig gebruik van bestrijdingsmiddelen als insecticiden en de ziekte van Parkinson. In Frankrijk blijkt parkinson het meest voor te komen in de wijn streken en die voor fruit zoals Bordeaux en de Provence. Ik ben benieuwd naar het verdere verloop van het onderzoek. Maar eerst het EK-voetbal. Veruit het leukste tot dusver vind ik de Oranjezomer ’s avonds bij Veronica om acht uur. Zal met een hoogst enkele uitzondering (Portugal-Duitsland) wel zo blijven. Moet vreselijk lachen als Johan Derksen een sneer uitdeelt naar de Libelle en de hoofdredacteur van dat blad dan meteen boos in de hoogste boom zit en om zich heen begint te slaan. Lieve vrouw, denk ik dan, pak je breipennen en laat het verder over je heen komen. Voed de lachlust niet als je niet tegen de lachlust kan. Terecht voelen mensen als Kieft, Advocaat en Boskamp zich bij Derksen en Gijp als een vis in het water. Er wordt gelachen, de spot gedreven mét, er wordt gerelativeerd. Het opgeklopte chauvinisme als melk voor een cappuccino laat men terecht aan de NOS. Veronica Inside is een echt voetbalcafé, de regie is vaak ver te zoeken, en dat maakt het allemaal zo leuk. Grandioze formule als frisse en humoristische tegenhanger van die meestal veel te serieuze televisie waarop men in die overdaad aan talkshows veel te belangrijk zit te doen. Dit kan alleen maar in ons land. Zie graag dominee Gremdaat als volgende gast bij Derksen en Gijp. Dat de spelers van het Nederlands elftal Derksen en Gijp boycotten zegt meer over die omhoog geschreven voetballers dan over Veronica Inside. Vergeleken bij Veronica Inside verzorgen Van Hooijdonk en anderen bij de NOS zo’n beetje een receptie vol geneuzel met vaste plichtplegingen na afloop van een slaapverwekkende crematie. En het is bij de NOS vooral zaak de bondscoach en zijn selectie niet voor de gevoelige schenen te schoppen. Dus krijg je gebakken lucht en meelstuiverij. Ze vergeten bij de NOS dat voetbal bijzaak is. Weliswaar de belangrijkste bijzaak in het leven, zoals hoofdredacteur Herman Sandberg vanonder zijn snor liet horen zonder zijn pijp uit zijn mond te nemen, maar toch: bijzaak. Voetbal als de gewichtigste onzin in de wereld welke onzin een andere toon en benadering vereist dan een kernoorlog. Rinus Derksen en Van der Gijp voelen dat aan. De meesten bij de NOS niet. Niet voor niets zei Joop van den Ende eens in een interview dat Veronica Inside het enige programma was waarvoor hij thuis bleef en op zijn horloge keek om op tijd de tv te laten opwarmen. In De Panne kijken ze al jaren graag naar Derksen en Gijp met de woorden: ‘Hadden wij in België maar zo’n uitzending, maar wij zijn er te schijterig en bleu voor.’ Dank voor je overpeinzing Charles. En zeker, we nemen binnenkort de wereld weer door bij jou op je tuinterras. Lekker bitterballetje erbij. Ik ben het met Ilja Pfeijffer vanuit Genua eens dat we na anderhalf jaar stilstand door dat virus verdomd weinig hebben bijgeleerd. Hij heeft ‘Grand Hotel Europa’ voor niets geschreven. Geen bezinning. Geen reflectie. Weer net zo hijgerig als voorheen. We keren terug naar het oude normaal. En na alle noodzakelijke aanpassingen met anderhalve meter en een mondkapje nu ‘zo verschrikkelijk toe aan vakantie’. ‘Even eruit.’ Het massatoerisme komt weer op gang. Twee jaar geleden was het op warme zomeravonden steeds raak in de Belgische kustplaats Knokke. Gooise kakkers van 16 en 17 waren er op vakantie en gooiden avond aan avond met hun dronken kop met terrasstoelen en – tafels. Ze grepen onder rokken van bedienend barpersoneel. Pa was internist dus wie deed ze wat. Ze plasten de ene keer binnen hun onderbroek en de andere keer erbuiten. De politie werd gemolesteerd. Er was begrip vanuit Nederland en ik overdrijf niet: had die badplaats maar niet Knokke moeten heten. Dan vroeg je erom. Je denkt dat ik een grapje maakt? Nee dus. De dure Gooise ouders van die jongeren, en die uit Amsterdam-Zuid, hadden maar voor één ding belangstelling: of zoonlief het er zelf heelhuids vanaf had gebracht in Knokke en of hij niet de nacht had doorgebracht met bloedspatten in een droeve Belgische politiecel. Want in dat geval zouden ze hun advocaat inschakelen. Ik denk ook zelf dat het wel erg onbezonnen en provocatief is geweest van die luitjes van de winkelboulevard Lippenslaan en omgeving om hun dorp de naam Knokke mee te geven. Een rivier die ze de Vecht hebben genoemd? Op het randje. Het is vragen om narigheid. Ook begrijp ik heel goed dat onze jongeren na zoveel corona ontberingen, met dagelijkse retraite op zolder, bij terugkeer op school mentaal niet in staat zijn mbo- of hbo-onderwijs of havo, of mbo, of wat dan ook te volgen. Wachten tot september/ oktober. Eerst leuke dingen als balsem voor de ziel. Gezellige praatgroepen. Of nazorgactiviteiten vanwege gemiste wintersportvakanties door Covid. Daar had die spinnenwieltante van de Onderwijsinspectie vorige week op tv groot gelijk in. Waren de tieners zelf nog niet eens opgekomen. Leve tante. Halleluja, zou Ellen er aan hebben toegevoegd. En ze zou haar tamboerijn uit het blije Leger des Heils erbij hebben gepakt. Ze heeft het momenteel heel zwaar met die hoge temperaturen. En dat terwijl we het tot dusver behoorlijk koel houden in huis. Een moeilijke ademhaling. Slaperig. ’s Avonds komt ze bij. De jongeren dus niet mentaal in staat om nu onderwijs te volgen. Nergens staat trouwens geschreven dat mensen met teleurstellingen moeten leren omgaan. Behalve dan als het om asielzoekers gaat. Dat zijn andere mensen met andere ontberingen, geen échte ontberingen, en bij relletjes in een AZC moet er natuurlijk vanuit onze veelgeprezen westerse normen en waarden hard worden opgetreden. Dat de vluchtelingen uit Syrië en Afghanistan hun o zo paradijselijke Griekse vakantiepark Moria in de fik staken is natuurlijk van een ongekende ondankbaarheid en schande waartegen desnoods met doodvonnissen had moeten worden opgetreden. Vluchtelingen lijden aan verwording, ze zijn er het symbool van, niet de zuipende en snuivende rijkeluisjongeren die de boel kort en klein slaan en mentaal nog niet aan onderwijs toe zijn. Vooral het CDA is graag van de normen en waarden. Opstaan met het Wilhelmus, zoals Buma zei. Er valt bij het Nederlands elftal in dat opzicht nog heel wat zendingswerk voor het CDA en Buma te verrichten. Het CDA en de normen en waarden. Het Christen Democratisch Appèl van de fijnzinnigheid en nette omgangsvormen. Van fatsoen. Van naastenliefde vooral ook. Daarom heeft die vervelende Pieter Omtzigt (een echte politicus in de confessionele sociaaldemocratische traditie van predikant Abraham Kuyper en Willem Aantjes – ARP) dat van die scheldpartijen met ’teringhond’ en zo natuurlijk uit zijn duim gezogen. Het suggereert een zuurgraad waarvoor zo’n partij een milieuvergunning zou moeten aanvragen. Maar nee, christenen schelden niet iemand voor ’teringhond’ uit, hooguit voor ‘onze teringhond’. En dat is dan liefkozend bedoeld. De Judaskus is niet door christenen uitgevonden maar door heidenen. Het CDA is van de transparantie. Daarom ook met het mes op de keel openheid van zaken over schenkingen van een miljoen door één idioot voor de clubkas. Het CDA is van de verbondenheid en het geloof in een God. Zeker Marnix van Rij. Tackelde hij ook al niet eens eerder Jaap de Hoop Scheffer? Jazeker wel. Nu is Omtzigt aan de beurt. Allemaal buitengewoon integere mensen daar bij het CDA. Een integriteitscommissie is er volstrekt overbodig. Ieder is zijn eigen integriteitscommissie. Je hoort het Mona Keijzer zeggen vanaf de dijk in Volendam. Vraag het onze mondkapjeszwendelaar die nu in ‘goed overleg’ met Marnix van Rij het CDA heeft verlaten. De Partij voor de Dieren is het CDA al voorbij gestreefd in de peilingen. Mevrouw Van der Plas van Triple B is onderweg in haar jeans. Hoekstra heeft zijn werkloosheidsuitkering al aangevraagd. Als ik het CDA was zou het mij niet meer uitmaken met wie ik in een nieuw kabinet kwam, als ik maar tussentijdse verkiezingen kon ontlopen. Mijn bevriende oud-collega Jeannette uit Amsterdam heeft zich voor even teruggetrokken uit onze maatschappijkritische bespiegelingen. Ze tilt ze over de zomer heen. Te warm nu, ze is naar haar huis in Zuid-Frankrijk bij Montpellier en wroet daar bij zonsopgang in rotsige aarde. Jeannette wordt verdrietig als ze de tv aanzet. Ze keek toch al bijna niet meer, net als wij. Haar man Marc schildert graag, en veel. En goed, heel goed zelfs. Moest aan hem denken in Eijsden vorige week. Prachtige plaats net onder Maastricht, waar wij, Charles, inderdaad bij Oan ’t Bat moeten gaan eten als jij daar eens in de buurt bent vanwege Lanakense vrienden. Ik was er met Moni, een kennis van mij uit Limburg. Eetcafé Oan ’t Bat is een idyllische uitspanning op vlonders aan een zijtak van de Maas, met aan de overkant België op een afstand van niks. Je kunt België bijna aanraken. Pontje om de hoek. Belgen die via de pont even bij Oan ’t Bat een glaasje en salade komen doen. Overtocht vijf minuten, niet eens zelfs. In Eijsden trof ik op mijn meest recente mantelzorgverlof een fantastisch lome atmosfeer aan. Wim Sonneveld. De gemeente leek ook zo weggelopen uit de boeken van Georges Simenon en zijn commissaris Maigret. Schitterend wonen daar in veelal prachtige huizen. Ik waande me er in Frankrijk. Aan de Loire en bij Mâcon. Kon ik ook dat nog maar eens herbeleven met Ellen. Jij Charles had het over jongeren die Zandvoort vanaf het strand op stelten hebben gezet. Politie erbij en maar vechten. Die ene vrouw op tv had gelijk: de lockdown vanwege de corona heeft er bij de jongeren flink ingehakt. Die moeten zich nu kunnen ontspannen. Daar moet meer begrip voor zijn vanuit onze hedendaagse maatschappij. Dat een vrouw van een politieman haar echtgenoot met angst en beven naar zijn werk ziet gaan doet er niet toe. Had hij maar een ander vak moeten kiezen. Wat doen die politiegezinnen ertoe. Voor de jongeren zijn de bibliotheken en theaters lang genoeg gesloten gebleven, ik blijf ze erover horen klagen, over de bibliotheken vooral, nu even rossen om op prettig verhaal te komen. Misgun het ze niet. Je hoort erbij als je het begrijpt. En wie wil er vandaag de dag nou niet bij horen?! Nergens gelezen dat de Nederlandse militairen, die boerenkinkels liever gezegd, die terugkwamen van de politionele acties, nergens gelezen dat ze in Nederland ook maar uit verveling en balorigheid kampongs bij Assen en Meppel in brand staken en slaags raakten met mariniers. Andere Tijden. Andere Tijden? Terecht niet meer geschikt voor de hedendaagse Nederlandse televisie. Laat staan de jappenkampen. De documentaire De Oost gezien?