
Toen we ons nog onoverwinnelijk waanden. Zilvervloot en zo. Nederland van een hoog André Hazes junior gehalte. Galmflarden van wijlen senior ook. Zelf op het nippertje geschrokken de oranje korte broek te ruilen voor de gele. Een volle supermarkt zondag om half zes voor nog even snel een paar blikjes bier. Nee niet alcohol vrij. We zouden de Tsjechen wel even pakken natuurlijk, en daarna de Denen ook. Als een springconcours met betrekkelijk lage oxers. Te doen in elk geval voor elk modaal elftal. Jacinta (foto): ‘Voetbal kijken? Ik heb helemaal geen tv. Wel gehad maar nu niet meer. Ik werk zeven dagen in de week en studeer er nog bij voor verpleegkundige. Nederland wint zonder mij ook wel.’ Niet dus. In de twee uurtjes na het eten geven aan Ellen liep De Ligt als een gorilla over het veld in Budapest en bleek door een te veel aan pasta’s bij zijn werkgever Juventus in Turijn niet zo heel erg wendbaar meer. De biertjes smaakten naar niks. De Ligt draaide voor iemand van 23, of hoe jong is hij nog, bepaald niet meer soepel om zijn as. Hij struikelde en graaide naar de bal met een inhaligheid die naar een rood stoplicht leidde. Wat Oranje met elf man al niet lukte, ging met tien spelers natuurlijk al helemaal niet meer. De slaapverwekkende coach Frank de Boer (ongeschikt aan de microfoon en ook in de dug-out) legde nog maar wat extra crematorium in zijn stem. Mieke Telkamp keek toe bij de cornervlag. Waarom is het toch niemand gelukt die boerse Boer te leren dat het in de communicatie naar een groot publiek aankomt op drie zaken. In volgorde: beeld, geluid en tekst. Zonder een goede performance komt geen enkele boodschap binnen. Elk normaal mens haakt af zodra Frank de Boer één zinnetje heeft uitgesproken. Je verwacht elk moment de opmerking dat hij net van de dokter komt en terminaal is. Als trainer lijkt daar trouwens ook sprake van. Zijn zoveelste ontslag duurt niet lang meer. Kwestie van dagen, uren misschien wel. De meest opvallende invalbeurt was voor iemand die helemaal niet in Oranje thuishoorde goddomme maar op de rechtbank hoort te zitten. Heel verstandig van Jacinta om de tv de deur uit te doen. De Belgen lachen. Ontheemd vragen we bij hun politiek asiel aan. Zij hebben vedetten, wij ten onrechte opgehemelde filmsterren, meer nog kermisklanten, uit het repertoire van John en Linda de Mol. Memphis Depay kan thuis weer voor Elvis Presley spelen. Maar het kan altijd nog erger: zie de Fransen. De waarde van politieke en economie analisten is duidelijk. Het nut van voetbalanalisten is natuurlijk nul komma nul. . Het ziet er heel indrukwekkend uit, maar dat is de verpakking. Ze vullen zendtijd op. Dat die studiogasten het potje voetbal zitten te analyseren is natuurlijk klinkklare onzin. Een analyse is één van de moeilijkste genres in de journalistiek. Een analyse werkt diepgravend naar een conclusie toe. Voetbalanalisten kletsmajoren van een conclusie af. Zo bezien telt Nederland zeventien miljoen voetbalanalisten. Uitgezonderd Jacinta die haar tv de deur uit heeft gedaan. En ook uitgezonderd Diana die vanwege haar verhuizing haar tv nog niet heeft aangesloten. Ondertussen – inderdaad Gijp – vraagt Messi van Barcelona zich hoofdschuddend af hoelang Memphis Depay eigenlijk pas voetbalt. Of beter: hoe kort nog maar. Maar die spullen uit zijn verkleedkast staan hem prachtig, vooral die vilten hoed.
****
Ha die Johan, dank voor je uitzwaai per mail. Nu zijn we alweer bijna twee weken in ons huis, de tijd vliegt met leuke dingen en mensen, en ook wel met de bekende beslommeringen die bij een huis in den vreemde horen. Er moeten weer bomen bij gesnoeid en zelfs neergehaald worden en wie vraag je daarvoor, enz enz. En gaan we de burgemeester weer vragen ons gras te maaien of willen we niks met die man te maken hebben die heeft toegestaan dat er op ca 500 meter achter ons twee enorme paardenhangars verschijnen, eentje als stal, naar men zegt, en de andere als station d’insémination. Daarvoor heb je toch niet zo’n enorme ruimte nodig, zou je zeggen. Tenzij je er een animalisch erotisch centrum van maakt. Ik heb het niet zo op al dat dure en milieuonvriendelijke paardengedoe en nu heeft ook nog een arbeider een val van meer dan 7 meter gemaakt uit de nok van het gevaarte in wording op de rotsige grond. Nu ligt het werk stil en lijkt de burgemeester wat terug te krabbelen. Gruwelijk voor de man in kwestie, naar men zegt hield de aannemer zich niet aan de voorschriften, en moest er zonder vangnet gewerkt worden. Wat een schoften heb je toch. Geld willen verdienen ten koste van anderen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Leuk dat je zo enthousiast was over Eijsden. Wij komen er al jaren, zo niet decennia. De laatste jaren vaak op de terugweg uit Frankrijk, om even op verhaal te komen en indien mogelijk buiten te eten. Helaas wordt het steeds drukker, ook met een beetje poenig publiek waar we niet zo dol op zijn. In mijn herinnering is het stationnetje vernieuwd, terwijl je vroeger kon fantaseren hoe keizer Wilhelm II daar in 1918 uit zijn hoofdkwartier in Spa kwam aanzetten en mét zijn enorme staf verwelkomd werd door een aantal stijve Nederlandse ministers, nadat hem door Wilhelmina asiel was aangeboden, terwijl de geallieerden hem geheel terecht als oorlogsmisdadiger wilden hebben. Ja, die Oranjes deugden toen ook al niet erg.
Maar dit terzijde. Ik begrijp geloof ik heel goed dat je Ellen daar in Eijsden heel erg miste. Het besef dat je zoveel niet meer met haar kunt delen terwijl ze er nog wel is, moet je vaak, ook op onverwachte momenten denk ik, naar de keel grijpen. Ik blijf het een grote zegen vinden dat je de zon in het water kunt zien schijnen en zo te horen ook niet weemoedig wordt als je jullie mooie tuin staat te sproeien. En je bovendien Diana nog inwijdt in de Hollandse tuinkunst! Wij genieten hier zeer, vooral van de rust, de fantastische wilde bloemen en de aardige dorpsgenoten die we af en toe zien en die doorgaans niet zeuren over onbenullige zaken. Zo’n stil en enigszins wild gebleven landschap trekt kennelijk een aardig soort mensen aan.
Ons grootste probleem hier is voorlopig dat de internetkabel van de buurman naar ons dit jaar niet werkt en het geklooi met een van de smart af te tappen hot spot (hear hear!) ook lang niet altijd lukt. Vertraging in de communicatie, want alles per smartphone kost veel giga bites en is ook maar geklungel. Je begrijpt dat het ons goed gaat als dit ons grootste probleem is. Uitgeschakeld oranje deert ons ook al niet, ook al vinden we het allebei wel leuk om in een café naar een finale te kijken met hetzij een Frans hetzij een Nederlands team. En de Fransen ook al uitgeschakeld! Het CDA ook al, wat ik zo opvang. Tjonge jonge, die formatie laat ik voor wat hij of zij is, maar treurig is het wel. Ook treurig dat hier maar 30 % kwam opdagen voor de regionale verkiezingen, zij het dat we op de radio hoorden dat dit bij de presidentsverkiezingen zeker niet het geval zou zijn, omdat de mensen heel goed weten dat het daarbij ergens om gaat, terwijl men van die regio’s niet veel verwacht of vreest. Ik hoop dat het waar is en ben in ieder geval blij dat Le Pen niet gewonnen heeft.
Johan, volgende keer stuur ik een plaatje mee. Dat kost nu teveel giga’s vanuit onze plaggenhut naar de Zonzijde! Ik wens je een rustig gemoed en een harmonieuze zomer met veel geode momenten met Ellen en met je mooie team! Houd je goed, hartelijke groeten en liefs, Jeannette en ook Marc