De donorwet en de internationalisering van het dierenpartijwezen

Dag Taco.

Las waarom Marianne Thieme zelden parlementaire vergaderingen van de Tweede Kamer bijwoont. Geen tijd. Ze is veel het land uit vanwege ‘de internationalisering van het dierenpartijwezen’. Ja, zet voor een beetje frisse lucht maar eerst even je balkondeur open. Zo’n Thieme zit met vijf zetels in de volksvertegenwoordiging! Je zou dit soort idiotie bijna gebruiken om alles via referenda te laten beslissen. Maar nee. Misschien verleidt een dierendonorwet Thieme tot een paar spaarzame uurtjes in de Kamer. Ter zake nu. Met interesse je oproep gelezen bij mijn eerste kopje koffie van hedenochtend. Ik begrijp het betoog van Hans van Veenendaal, en ik ben het ook wel hier en daar met hem eens. Maar ik steun jou daarentegen wél. Maar luister: het systeem voornamelijk creëert stoethaspels, zoals jij ze noemt, en niet andersom. Daar ben ik van overtuigd. Ik doel vooral op de mores in de politiek. Parlementariërs moeten daarin mee vanwege hun eigen hachje. Ze fungeren als stemvee. Velen komen met veel strijdlust en ambitie naar de Kamer, maar veranderen daar bliksemsnel in grijze muizen. We moeten nodig iets zeggen van de CPN van eertijds Paul de Groot en Marcus Bakker. In de Kamer is geen ruimte voor een eigen geluid. Die mores, die verander je niet één twee drie. Ze zijn ingesleten. Daarom: gooi dat raadplegend referendum niet weg. En iets anders: WIJ zijn niet de baas, niet die volksvertegenwoordigers, het hogere partijechelon is de baas, die hebben de macht. We mogen om de zoveel tijd naar de stembus, en ons daarna verbazen en ergeren. Referenda: onder het huidige politieke handjeklap heel goed zelfs, graag dus, maar die referenda (eens met jou) beperken tot ethische kwesties binnen de kaders van het grote algemene belang. Inderdaad, een hak zetten is een zwaktebod. Geef ik Van Veenendaal gelijk in. Dat (een hak zetten) mag nooit een argument zijn. En er is meer waarbij je de indruk wekt je vooreerst (al dan niet vanwege de warmte) te laten leiden door (overigens te plaatsen) irritatie en afschuw van de Haagse operette. Zelfgenoegzaamheid? Je kunt die honderdvijftig Tweede Kamerleden toch niet over één kam scheren. Met irrationele opwinding ondergraaf je je goeie intenties. Waarom ik een goed onderbouwd en glashelder geformuleerd referendum voor speciale aangelegenheden als ethische kwesties zou willen is….. 1. de voortdurende vergeefse pogingen van de oppositie om de almacht van de coalitie te doorbreken zoals laatst andermaal (voor de zoveelste keer) bleek in relatie tot het teflonmannetje zoals jij hem noemt. Er wordt gestemd langs fractielijnen en -discipline. Ergerlijk. Fractietucht, schrijf jij. Eens! Veel Kamerdebatten zijn bij voorbaat een farce. Debatten zijn een middagje en avondje elkaar voor de camera vliegen afvangen met spreekvaardigheid en quasi cabareteske spitsvondigheden. Een ander pijnpunt voor mij is (2.) het gemakkelijke tussentijdse vertrek van gekozen parlementariërs naar aanlokkelijker (carrièreperspectief/ partijprioriteiten) plekken dan het Binnenhof. Ze gaan tijdens hun termijn zelfs om strategische redenen naar de lokale politiek (niet alleen Dijksma, PvdA, Amsterdam en mevrouw Van Tongeren, GroenLinks). Dat is kiezersbedrog. Ik moet ook even denken aan die ongelofelijke Wassenaarse trut die als nota bene fractievoorzitter van de PvdA in de Senaat een buitengewoon belangrijk en doorslaggevend debat (Pia Dijkstra) (persoonlijke levenssfeer van de burger) volgde vanuit haar strandstoel op de Maldiven. Hoe kon dit? Ook dit is volksverlakkerij. In de top van de PvdA moeten ze geweten hebben dat die Marleen Barth op een exotisch eiland ver weg met een flacon zonnebrand zat te snipperen. Waar ik ook erg veel moeite mee heb is dat de uitkomst van de gemeenteraadsverkiezingen veelal niet is terug te vinden in de samenstelling van de stadsbesturen. Het regent weer voorbeelden hieromtrent. Ons politieke systeem lijdt aan metaalmoeheid. Noem het anders roestvorming. Erosie man! Je ziet het ook met die achterkamertjespraktijken om aan een nieuwe vicevoorzitter van de Raad van State te komen. Maar belangrijker zijn voor mij de argumenten 1. en 2. Je maakt, vind ik, principieel je termijn van vier jaar af in de Kamer. Tenzij je doodziek wordt. Of ineens dood blijft, dan heb je al helemaal geen keus. En bij een stemming niet braaf je fractieleider na papegaaien. Maar ja, het systeem, sektarisch gedoe, je wordt geacht jezelf indien nodig te verloochenen. Kijk naar de huidige fractie van D66. Kwesties als de donorwet zijn, wat mij betreft, voor referenda zeer goed verdedigbaar. Dan gaat het dus aantoonbaar om de direct-persoonlijke-levenssfeer. Daar gaat die gewetenloze huisjesmelker uit de fractie van de VVD niet over. Komt tenslotte mijn argument nummer 3. Die man, ik ben zijn naam even kwijt, het voorbeeld staat niet op zichzelf, had op morele gronden nooit tot de Tweede Kamer mogen doordringen. Opmerkelijk dat niet een onpartijdig gremium daarover besliste maar de top van de VVD zelf. En die dacht maar aan één ding: de getalsverhouding in de Tweede Kamer. Ook hier faalt de parlementaire democratie. De zaak rond die huisjesmelkende VVD’er is niet uniek. Er is een patroon. Kortom Taco: er is zoveel mis aan de dagelijkse gang van zaken op het Binnenhof, hetgeen nog steeds als democratie wordt verkocht, dat het schrappen van raadplegende referenda in dit stadium een stomme zet zou zijn. Nog even heel kort ter afhechting Hans van Veenendaal. Hij schrijft: wij kunnen de volksvertegenwoordigers kiezen en wegsturen. Ik heb mijn sterke twijfels of dit de facto ook zo is. Het morele gehalte is vaak te gering gebleken. En populisten? Een dooddoener. Zeiden ze van Rotterdam ook, had je in de tijd van Fortuyn de PvdA in Rotterdam moeten horen! We waren er beiden als docenten van de Erasmus zelf getuige van. We stonden er met onze neus bovenop. De politiek steile Gerbrandy’s van deze tijd nemen te snel en te vaak het woord populist in hun mond, maar vergeten hun eigen rol. Zoals ook Van Veenendaal, als niet-politicus, zo ik veronderstel, me even te makkelijk het woord populist laat vallen. Gegroet. Johan.

(Je vroeg naar Ellen. Die ligt hier voor Pampus. Dertig graden is te veel van het goede voor iemand met parkinson. Zeker als het ook nog eens zo ongelofelijk benauwd is. Geen zuchtje wind. Ellen beleeft die warmte als een straf, als een juk. Wat zal het momenteel een toestand zijn in die verpleeghuizen met onvoldoende personeel. Die zorg in Nederland lijkt me trouwens meer prioriteit te verdienen dan de internationalisering van het dierenpartijwezen. Zo’n Kamervoorzitter moet bij Thieme maar eens de temperatuur opnemen).

NB. Op de valreep Taco.

Tijdens het ongeremde natuurgeweld van dinsdagmiddag en –vooravond 29 mei, waardoor de Zonzijde in een mum van tijd finaal onder water liep, vertoonde de baronesse ‘La El di Parma’ weer de eerste tekenen van leven.

Daarvóor had ze, als gezegd, vanwege de moordende warmte zonder ook maar een zuchtje wind voornamelijk voor Pampus gelegen – of op apegapen, zo men wil.

Ellen heel ver weggestopt op een stoel bij de pui onder het zonnescherm of anders op het luchtkussen van Medipoint te bed: dat was een paar dagen voornamelijk het beeld. Haar favoriete drankje: een koud biertje. Toen ineens hagelstenen als eieren zo groot. De Skoda zag het water aanzwellen tot halverwege de gloednieuwe vier banden. Waarom ik ineens aan Beatrix moest denken en haar kapsel op Curaçao, of waar het ook was, dat weet ik niet. Maar ik dacht aan Beatrix. Kwam misschien wel door mijn twee vlinderstruiken in de voortuin, die tot dan zo prachtig mooi in het gelid stonden te ‘hemelen’. Geen tak tot dan armzalig. Maar onder de overlast van een wolkbreuk code Bordeauxrood, voilà.

De ruimte tussen het huis van Charles op nummer 16 en dat van ons op 12 was veranderd in een sloot. Maar dat verhinderde ons niet om met een buitenboordmotor aan de rolstoel bij Charles en Ceciel de afspraak na te komen voor een heildronk van een goed Gall & Gall merk. De wijn stimuleerde ons het te hebben over het Kamerlid Marianne Thieme (zo heet ze toch?). Zij meldt zich zelden in de Tweede Kamer. Ze is veel in het buitenland voor ‘de internationalisering van het dierenpartijwezen’… Hoe meer witte wijn hoe beter wij deze door het volk gekozen parlementariër begrepen. Je kakelt op kosten van de belastingbetaler in het buitenland met al even geschifte zusterpartijen.

Ondertussen bleef het warm en benauwd en verhoogde dat ons meeleven met de verpleeghuizen. Als die dier-dogmatische Thieme dat stomme gewauwel met die zusterpartijen eens liet schieten voor een paar dagelijkse nuttige uurtjes tijdens een hittegolf in de verpleegzorg!!!

Deze donderdagmorgen 30 mei in alle vroegte om half zes rook het buiten naar Suriname. De tuin als tropisch regenwoud. Vochtdampen die langzaamaan als flinterdunne mistflarden optrokken. Het rook naar grondlucht en rotting. Suriname bracht me van rotting en bodem op roti, en roti herinnerde me aan die mooie pinksterdag met asperges. En die asperges… Die asperges aan levenslust en levenskunst. Hoe blijft je het optimale halen uit een leven waarvan je niet accepteert dat het kapseist. Waarom zou je ook!

Waarom niet in juni voor de mosselen uit met een klein clubje aan de roti in onze weelderige en naar periodiek culinair vertier snakkende achtertuin?

Elly Wolf was er meteen voor de porren. (‘Je weet ik kook graag voor jullie’).

Nog even dit: er draait momenteel een juweel van een serie op de radio. Ze volgen een echtpaar van wie de vrouw in een verder stadium van Alzheimer verkeert. Haar mantelzorgende echtgenoot kan er niet meer tegenop en moet zijn vrouw aan de zorgen van een verpleeginstelling toevertrouwen. Die man is gebroken. Je ziet het voor je hoe hij een tas inpakt voor zijn vrouw. De echtgenoot voelt zich schuldig, hij heeft gefaald, maar het lukte niet meer zijn vrouw nog langer thuis te houden. Het liep uit de hand. Je ziet het voor je hoe die lamgeslagen man op een stoel in zijn woonkamer om zich heen kijkt naar alle spullen die ook zijn vrouw toebehoren. Een schilderij, zou hij daar nog wel alleen van kunnen genieten? Zou dat eigenlijk wel mogen? Zou hij straks in zijn eentje kunnen kijken naar hun gemeenschappelijke spullen, aangeschaft over een lange reeks van gelukkige jaren? En dan wordt er aangebeld en verschijnt een mevrouw van Alzheimer Nederland. De man wordt boos op die vrouw. Hij beschuldigt Alzheimer Nederland ervan met gedichten en folders een nog veel te rooskleurige voorstelling van zaken te geven waar het deze mensonterende rot ziekte betreft. Er komt ook nog even een buurvrouw langs om gedag te zeggen. Het echtpaar kan altijd op haar rekenen. Die mensen zijn er. Maar de meesten houden het niet vol. Ach, ik herinner het me als de dag van gisteren dat ik Ellen voor het eerst naar een verpleeghuis bracht. Ik voelde me de lafaard die ik totaal niet was. Ik moest colleges geven in Tilburg en hing kotsend boven een wc-pot. Luisterend naar de radio begon ik van dat verdrietige mij onbekende echtpaar te houden. Ik begreep die man volkomen toen hij zei zich zo te ergeren aan bemoeizuchtige adviseurs. Een gekapseisd leven en ik keek in onze Skoda schuins naar Ellen en dacht: we slaan ons er toch maar goed doorheen, nog steeds. Soms wil ik er de brui aan geven maar dan val ik gelukkig net op tijd in zo’n radioprogramma. Dan denk ik: ik ben niet de enige.

Ha Johan.

Volkomen eens met Taco. Ik steun zijn oproep. Jij bepleit minder emotioneel zijn, akkoord, snap ik, maar ook kan ik begrijpen dat we ‘ze’ een hak moeten zetten. Taco geeft een goeie onderbouwing. Jij schrijft over die dierenzusterpartijen in het buitenland. Ik had er ook over gehoord. Die Thieme zit voortdurend in het buitenland. Wat bezielt haar? Betalen wij daarvoor nou belasting? Ik heb nog nooit zoiets geks meegemaakt. Het verhaal van Hans van Veenendaal vind ik wat magertjes. Geef mij dan maar Taco! Ik steun hem.

Charles.

Johan:

Twee dingen:

Ik vind dat Taco terecht zegt ‘laten we ze een hak zetten’. De burger wordt toch ook een hak gezet door opeens 1,4 miljard pegels per jaar aan steenrijke hedge funds te doneren? De grote meerderheid van de D66 -, CU – en zelfs CDA-stemmers is het daarmee niet eens. Met dat structurele geld zou een stap gezet kunnen worden om de problemen in onderwijs, zorg en bij de politie op te lossen.

Hans van Veenendaal: kunnen wij (burgers) volksvertegenwoordigers wegsturen? Ze plakken vier jaar vast!

Jan van Ewijk.

Hallo Taco,

Dank voor je heldere uiteenzetting. Ik ben het met een belangrijk ding oneens. Het argument hak zetten is waarbij je mij kwijtraakt. Ik heb in korte tijd teveel simpele stellingen gehoord die in referenda zijn voorgelegd. Ik wil je graag de idioot Jan Roos in herinnering brengen. In de huidige wereld van Facebook en YouTube is menig wereldburger niet in staat om helder na te denken over zaken die er echt toe doen. Ik kies ervoor om daar de volksvertegenwoordigers voor te gebruiken. Die kunnen wij kiezen en wegsturen. Ik zou graag pleiten voor een kiesdrempel waardoor er minder versnippering ontstaat en de populisten minder kans krijgen.

Conclusie is dat ik je niet steun in de handtekeningen. Overigens waardeer ik enorm jouw oprechte standpunt in deze.

Groet en ik hoop jou (jullie) snel weer te zien en spreken.

Hans van Veenendaal.

Beste vrienden,

Ik stuur jullie onderstaande mail in een poging dit akelige kabinet van dat teflonmannetje (alles glijdt van hem af, zelfs een vriend(in) een voet dwars te zitten. De initiatiefnemers van ‘’Hart voor de Democratie’’ willen met 300.000 handtekeningen proberen te voorkomen om het raadplegend referendum niet zomaar af te schaffen en dat we via zo’n plebisciet als democraten ons onomwonden kunnen uitspreken of die donorwet er nu wel of niet moet komen. Laat ik jullie eerst mijn keuze kenbaar maken: ik ben voor de donorwet en ik ben onder bepaalde voorwaarde voor het doorslaggevend referendum (geen volksraadpleging), mits de vraagstelling zelfs voor een kind te begrijpen valt. Daarbij lenen niet alle politieke onderwerpen zich voor zo’n referendum. Kijk naar de politieke chaos en verdeeldheid in het Verenigd Koningrijk over Brexit.Maar zowel de donorwet als een doorslaggevend referendum is bij uitstek geschikt om ons te laten stemmen of we dat nu wel of niet een goed idee vinden. De parlementaire democratie – gebaseerd op algemene verkiezingen van partijen en hun vaak loze beloften en het extreem gehalte aan zelfgenoegzaamheid van politici die de kiezer veelal 4 jaar niet meer zien staan – is als vertegenwoordiger van de kiezer bij bepaalde grote, voor ons allemaal belangrijke zaken, niet toereikend. Daarover behoren we ons dan rechtstreeks uit te spreken. Met name de VVD (de ‘’nacht van Wiegel’’) en het CDA (dat nog steeds denkt dat het volk vanaf de kansel verteld moet worden wat zij moet doen) zijn mordicus tegen een referendum. Laten we ze even een hak zetten en ze met 300.000 handtekeningen (of meer) tot de orde roepen. Die politieke stoethaspels onder de Binnenhof-stolp moeten we weer eens even laten weten dat uiteindelijk WIJ de baas zijn en niet die baantjesjagers, bonnetjeszoekers en aan de fractietucht onderworpen opportunisten van dat politieke carrousel in Den Haag.

Namens alle echte democraten bij voorbaat dank en tot ziens.

Taco

Geef een reactie Reactie annuleren