Ach ja Charles:
Ik he b begrepen dat er door neurologen het mogelijke verband wetenschappelijk wordt nagegaan tussen het overdadig gebruik van bestrijdingsmiddelen als insecticiden en de ziekte van Parkinson. In Frankrijk blijkt parkinson het meest voor te komen in de wijn streken en die voor fruit zoals Bordeaux en de Provence. Ik ben benieuwd naar het verdere verloop van het onderzoek. Maar eerst het EK-voetbal. Veruit het leukste tot dusver vind ik de Oranjezomer ’s avonds bij Veronica om acht uur. Zal met een hoogst enkele uitzondering (Portugal-Duitsland) wel zo blijven. Moet vreselijk lachen als Johan Derksen een sneer uitdeelt naar de Libelle en de hoofdredacteur van dat blad dan meteen boos in de hoogste boom zit en om zich heen begint te slaan. Lieve vrouw, denk ik dan, pak je breipennen en laat het verder over je heen komen. Voed de lachlust niet als je niet tegen de lachlust kan. Terecht voelen mensen als Kieft, Advocaat en Boskamp zich bij Derksen en Gijp als een vis in het water. Er wordt gelachen, de spot gedreven mét, er wordt gerelativeerd. Het opgeklopte chauvinisme als melk voor een cappuccino laat men terecht aan de NOS. Veronica Inside is een echt voetbalcafé, de regie is vaak ver te zoeken, en dat maakt het allemaal zo leuk. Grandioze formule als frisse en humoristische tegenhanger van die meestal veel te serieuze televisie waarop men in die overdaad aan talkshows veel te belangrijk zit te doen. Dit kan alleen maar in ons land. Zie graag dominee Gremdaat als volgende gast bij Derksen en Gijp. Dat de spelers van het Nederlands elftal Derksen en Gijp boycotten zegt meer over die omhoog geschreven voetballers dan over Veronica Inside. Vergeleken bij Veronica Inside verzorgen Van Hooijdonk en anderen bij de NOS zo’n beetje een receptie vol geneuzel met vaste plichtplegingen na afloop van een slaapverwekkende crematie. En het is bij de NOS vooral zaak de bondscoach en zijn selectie niet voor de gevoelige schenen te schoppen. Dus krijg je gebakken lucht en meelstuiverij. Ze vergeten bij de NOS dat voetbal bijzaak is. Weliswaar de belangrijkste bijzaak in het leven, zoals hoofdredacteur Herman Sandberg vanonder zijn snor liet horen zonder zijn pijp uit zijn mond te nemen, maar toch: bijzaak. Voetbal als de gewichtigste onzin in de wereld welke onzin een andere toon en benadering vereist dan een kernoorlog. Rinus Derksen en Van der Gijp voelen dat aan. De meesten bij de NOS niet. Niet voor niets zei Joop van den Ende eens in een interview dat Veronica Inside het enige programma was waarvoor hij thuis bleef en op zijn horloge keek om op tijd de tv te laten opwarmen. In De Panne kijken ze al jaren graag naar Derksen en Gijp met de woorden: ‘Hadden wij in België maar zo’n uitzending, maar wij zijn er te schijterig en bleu voor.’ Dank voor je overpeinzing Charles. En zeker, we nemen binnenkort de wereld weer door bij jou op je tuinterras. Lekker bitterballetje erbij. Ik ben het met Ilja Pfeijffer vanuit Genua eens dat we na anderhalf jaar stilstand door dat virus verdomd weinig hebben bijgeleerd. Hij heeft ‘Grand Hotel Europa’ voor niets geschreven. Geen bezinning. Geen reflectie. Weer net zo hijgerig als voorheen. We keren terug naar het oude normaal. En na alle noodzakelijke aanpassingen met anderhalve meter en een mondkapje nu ‘zo verschrikkelijk toe aan vakantie’. ‘Even eruit.’ Het massatoerisme komt weer op gang. Twee jaar geleden was het op warme zomeravonden steeds raak in de Belgische kustplaats Knokke. Gooise kakkers van 16 en 17 waren er op vakantie en gooiden avond aan avond met hun dronken kop met terrasstoelen en – tafels. Ze grepen onder rokken van bedienend barpersoneel. Pa was internist dus wie deed ze wat. Ze plasten de ene keer binnen hun onderbroek en de andere keer erbuiten. De politie werd gemolesteerd. Er was begrip vanuit Nederland en ik overdrijf niet: had die badplaats maar niet Knokke moeten heten. Dan vroeg je erom. Je denkt dat ik een grapje maakt? Nee dus. De dure Gooise ouders van die jongeren, en die uit Amsterdam-Zuid, hadden maar voor één ding belangstelling: of zoonlief het er zelf heelhuids vanaf had gebracht in Knokke en of hij niet de nacht had doorgebracht met bloedspatten in een droeve Belgische politiecel. Want in dat geval zouden ze hun advocaat inschakelen. Ik denk ook zelf dat het wel erg onbezonnen en provocatief is geweest van die luitjes van de winkelboulevard Lippenslaan en omgeving om hun dorp de naam Knokke mee te geven. Een rivier die ze de Vecht hebben genoemd? Op het randje. Het is vragen om narigheid. Ook begrijp ik heel goed dat onze jongeren na zoveel corona ontberingen, met dagelijkse retraite op zolder, bij terugkeer op school mentaal niet in staat zijn mbo- of hbo-onderwijs of havo, of mbo, of wat dan ook te volgen. Wachten tot september/ oktober. Eerst leuke dingen als balsem voor de ziel. Gezellige praatgroepen. Of nazorgactiviteiten vanwege gemiste wintersportvakanties door Covid. Daar had die spinnenwieltante van de Onderwijsinspectie vorige week op tv groot gelijk in. Waren de tieners zelf nog niet eens opgekomen. Leve tante. Halleluja, zou Ellen er aan hebben toegevoegd. En ze zou haar tamboerijn uit het blije Leger des Heils erbij hebben gepakt. Ze heeft het momenteel heel zwaar met die hoge temperaturen. En dat terwijl we het tot dusver behoorlijk koel houden in huis. Een moeilijke ademhaling. Slaperig. ’s Avonds komt ze bij. De jongeren dus niet mentaal in staat om nu onderwijs te volgen. Nergens staat trouwens geschreven dat mensen met teleurstellingen moeten leren omgaan. Behalve dan als het om asielzoekers gaat. Dat zijn andere mensen met andere ontberingen, geen échte ontberingen, en bij relletjes in een AZC moet er natuurlijk vanuit onze veelgeprezen westerse normen en waarden hard worden opgetreden. Dat de vluchtelingen uit Syrië en Afghanistan hun o zo paradijselijke Griekse vakantiepark Moria in de fik staken is natuurlijk van een ongekende ondankbaarheid en schande waartegen desnoods met doodvonnissen had moeten worden opgetreden. Vluchtelingen lijden aan verwording, ze zijn er het symbool van, niet de zuipende en snuivende rijkeluisjongeren die de boel kort en klein slaan en mentaal nog niet aan onderwijs toe zijn. Vooral het CDA is graag van de normen en waarden. Opstaan met het Wilhelmus, zoals Buma zei. Er valt bij het Nederlands elftal in dat opzicht nog heel wat zendingswerk voor het CDA en Buma te verrichten. Het CDA en de normen en waarden. Het Christen Democratisch Appèl van de fijnzinnigheid en nette omgangsvormen. Van fatsoen. Van naastenliefde vooral ook. Daarom heeft die vervelende Pieter Omtzigt (een echte politicus in de confessionele sociaaldemocratische traditie van predikant Abraham Kuyper en Willem Aantjes – ARP) dat van die scheldpartijen met ’teringhond’ en zo natuurlijk uit zijn duim gezogen. Het suggereert een zuurgraad waarvoor zo’n partij een milieuvergunning zou moeten aanvragen. Maar nee, christenen schelden niet iemand voor ’teringhond’ uit, hooguit voor ‘onze teringhond’. En dat is dan liefkozend bedoeld. De Judaskus is niet door christenen uitgevonden maar door heidenen. Het CDA is van de transparantie. Daarom ook met het mes op de keel openheid van zaken over schenkingen van een miljoen door één idioot voor de clubkas. Het CDA is van de verbondenheid en het geloof in een God. Zeker Marnix van Rij. Tackelde hij ook al niet eens eerder Jaap de Hoop Scheffer? Jazeker wel. Nu is Omtzigt aan de beurt. Allemaal buitengewoon integere mensen daar bij het CDA. Een integriteitscommissie is er volstrekt overbodig. Ieder is zijn eigen integriteitscommissie. Je hoort het Mona Keijzer zeggen vanaf de dijk in Volendam. Vraag het onze mondkapjeszwendelaar die nu in ‘goed overleg’ met Marnix van Rij het CDA heeft verlaten. De Partij voor de Dieren is het CDA al voorbij gestreefd in de peilingen. Mevrouw Van der Plas van Triple B is onderweg in haar jeans. Hoekstra heeft zijn werkloosheidsuitkering al aangevraagd. Als ik het CDA was zou het mij niet meer uitmaken met wie ik in een nieuw kabinet kwam, als ik maar tussentijdse verkiezingen kon ontlopen. Mijn bevriende oud-collega Jeannette uit Amsterdam heeft zich voor even teruggetrokken uit onze maatschappijkritische bespiegelingen. Ze tilt ze over de zomer heen. Te warm nu, ze is naar haar huis in Zuid-Frankrijk bij Montpellier en wroet daar bij zonsopgang in rotsige aarde. Jeannette wordt verdrietig als ze de tv aanzet. Ze keek toch al bijna niet meer, net als wij. Haar man Marc schildert graag, en veel. En goed, heel goed zelfs. Moest aan hem denken in Eijsden vorige week. Prachtige plaats net onder Maastricht, waar wij, Charles, inderdaad bij Oan ’t Bat moeten gaan eten als jij daar eens in de buurt bent vanwege Lanakense vrienden. Ik was er met Moni, een kennis van mij uit Limburg. Eetcafé Oan ’t Bat is een idyllische uitspanning op vlonders aan een zijtak van de Maas, met aan de overkant België op een afstand van niks. Je kunt België bijna aanraken. Pontje om de hoek. Belgen die via de pont even bij Oan ’t Bat een glaasje en salade komen doen. Overtocht vijf minuten, niet eens zelfs. In Eijsden trof ik op mijn meest recente mantelzorgverlof een fantastisch lome atmosfeer aan. Wim Sonneveld. De gemeente leek ook zo weggelopen uit de boeken van Georges Simenon en zijn commissaris Maigret. Schitterend wonen daar in veelal prachtige huizen. Ik waande me er in Frankrijk. Aan de Loire en bij Mâcon. Kon ik ook dat nog maar eens herbeleven met Ellen. Jij Charles had het over jongeren die Zandvoort vanaf het strand op stelten hebben gezet. Politie erbij en maar vechten. Die ene vrouw op tv had gelijk: de lockdown vanwege de corona heeft er bij de jongeren flink ingehakt. Die moeten zich nu kunnen ontspannen. Daar moet meer begrip voor zijn vanuit onze hedendaagse maatschappij. Dat een vrouw van een politieman haar echtgenoot met angst en beven naar zijn werk ziet gaan doet er niet toe. Had hij maar een ander vak moeten kiezen. Wat doen die politiegezinnen ertoe. Voor de jongeren zijn de bibliotheken en theaters lang genoeg gesloten gebleven, ik blijf ze erover horen klagen, over de bibliotheken vooral, nu even rossen om op prettig verhaal te komen. Misgun het ze niet. Je hoort erbij als je het begrijpt. En wie wil er vandaag de dag nou niet bij horen?! Nergens gelezen dat de Nederlandse militairen, die boerenkinkels liever gezegd, die terugkwamen van de politionele acties, nergens gelezen dat ze in Nederland ook maar uit verveling en balorigheid kampongs bij Assen en Meppel in brand staken en slaags raakten met mariniers. Andere Tijden. Andere Tijden? Terecht niet meer geschikt voor de hedendaagse Nederlandse televisie. Laat staan de jappenkampen. De documentaire De Oost gezien?
