Mijn Paasboodschap is van een ongelofelijke eenvoud. Flikker die telefoon nou eens voor een poosje weg en pak een boek. Lees desnoods stripverhalen, maar léés! Onderzoek heeft uitgewezen, zo bericht NRC ons, dat een derde van het onderwijspersoneel in het middelbaar onderwijs totaal niet leest en lezen beschouwt als tijdverspilling. Dus 1 op de 3 onderwijzers en onderwijzeressen leest nooit een boek of krant. Dat staat heden ten dage in Nederland dus voor de klas. Dergelijke nitwits bepalen de toekomst van je zoon of dochter. Arme verloren generatie. Het onderzoek constateert dat nergens in de westerse wereld de jeugd zo weinig leest als in Nederland. Is onderwijs ook niet zoiets als stimuleren, uitdagen, en het goede voorbeeld geven ??? Literatuur is als zuurstof. Literatuur scherpt de geest. De slijpsteen.
Nederland: land waar de verf van de muren bladdert en het verval rottend om ons heen grijpt. Er lijkt geen redden meer aan. Het moet allemaal leuk in Nederland. Het liefst ongeletterd. De vakantie-economie. De woordenschat is belabberd. Brieven worden niet meer begrepen. Een derde van de onderwijzers en onderwijzeressen in het middelbaar onderwijs in Nederland leest niet. Via berekening is vastgesteld dat de gemiddelde 22-jarige op het niveau havo-2 staat. En zulks nog naar boven afgerond. Het is de schaamte voorbij. We kijken voortdurend op onze telefoon en communiceren in lettergrepen en onbenullige keelklanken. Wie als weldenkend mens in NRC naar de onderzoeksresultaten kijkt, moet zich aan de leuning van zijn stoel vasthouden.
Ik kijk hier om me heen en vraag me in gemoede af wat het belangrijkste is. De herinnering aan Ellen op plaats nummer 1. Natuurlijk, uiteraard. Alles ademt de sfeer van samen met Ellen, en dat blijft zo. En dan? En dan de vele en volle boekenkasten die één van mijn kamers tot een bibliotheek hebben gemaakt. Wat zou ik zijn zonder mijn boeken, en zonder lezen. Maar ja, bij de lockdown in de corona episode sloot Rutte niet de slijter maar wel de boekwinkel. Het foute signaal. De verkeerde prikkels. Land van diepe droefenis. ‘Een wolkenkrabber op de savanne’ als de nalatenschap van veertig jaar correspondentschap in Afrika van Koert Lindijer. Ik kan het boek niet dicht op de salontafel laten liggen. Ik wil lezen en nog eens lezen. Een onverbloemd portret van een regio die zich met vallen en opstaan aan de westerse dominantie ontworstelt. En wat te zeggen van (eveneens non-fictie) ‘De tolk van Kabul’ van Matthieu Aikins, een Canadese journalist die een jonge Afghaanse tolk undercover vergezelt op zijn vlucht naar de vrijheid. Een pageturner, schrijft Het Parool, over een van de grootste humanitaire vraagstukken van deze tijd. Een Afghaan, een Canadees, een vriendschap en een vlucht. Ontroerend mooi. De keiharde werkelijkheid waarin we leven. Was hier niet laatst de lieve Mais met haar opa en oma op bezoek, zeven jaar nu, en vanuit Koerdisch-Syrië alleen (!!!) als vluchtelinge in Nederland gearriveerd toen ze nog maar drie was. Ze is een boek waard dat ik misschien ooit nog eens ga schrijven. De verhalen van Diana, Helin, Mais, en dan hebben wij geen tijd voor diepzinnige bezonkenheid, een deel van het onderwijspersoneel zelfs al niet.
Zou het nu echt zoveel moeite zijn om leerlingen van het middelbaar onderwijs over bijvoorbeeld ‘De tolk van Kabul’ een paar bladzijden te laten lezen? Een hoofdstuk bijvoorbeeld. Dat is zonde van de tijd. Ach ja, dat was ik vergeten. Ik was vergeten dat lezen, en zeker lezen over actuele thema’s, tijdverspilling is. Zelfs onderwijzers en onderwijzeressen in het middelbaar onderwijs in Nederland hoor ik dit nu al zeggen. Kabul? Waar ligt dat eigenlijk? Afghanen? Vluchtelingenprobleem? Afrika? Dat is toch Tanzania en olifanten? Idi Amin en Mobutu? Da’s te ingewikkeld. Mijn Paasboodschap is van een ongelofelijke eenvoud. Terug naar het onderwijs van de nonnen. Terug naar het onderwijs van de missionarissen en de zendelingen. Arme Vestdijk, Mulisch, Van Dis, Hosseini, Lindijer, Aikins en al die vele anderen. We gooien liever met een aansteker naar een voetballer van Ajax. Joden, joden, joden aan het gas? Wat zijn dat eigenlijk, joden?
****
Las net je nieuwe blog Johan. Ja, van zulke onbenullen in ons onderwijs schrik ik ook. Eén op de drie te belazerd om te lezen. Helaas zijn de nonnen ‘op’. We importeren ze nu uit Zuid-Amerika en Afrika. Om de lege kerk nog een beetje te vullen. Fijne Paasdagen. Tot gauw. We prikken een dag voor volgende week. Jan van den Heuvel.
Helemaal mee eens Johan , wat een treurigheid en armoede! Was vanmiddag in de wachtkamer van de tandarts. De krant bleef liggen. Allen druk met het mobieltje. Overigens onlangs op het nieuws; “De jeugd heeft financiële problemen, dat geeft hen stress “. Moet je de bezetting van de vele terrassen, en dat alle dagen van de week, eens zien… Goed Paasweekend, Charles.
Zo mee eens Johan, verschrikkelijk. Spijker op z’n kop. Fijne Paasdagen met Helin in Limburg. Leuk voor d’r. Lieve groeten, ook van John natuurlijk, Wietske.
Een paasweekend met herinneringen aan de plekken in Zuid-Limburg die over een lange reeks van jaren met Ellen werden bezocht. En dat waren er heel veel. Zoals Kasteel Vaalsbroek. We waren er meerdere keren. Met Oudjaarsavond 2011 bijvoorbeeld. Stof voor een volgend blog wellicht.